‘We don’t need a handful of people doing zero waste perfectly. We need millions of people doing it imperfectly.’

Om eerlijk te zijn liep ik vorig jaar een beetje vast qua doorpakken op het onderdeel verduurzamen van onze erfgoedparel. Zoals je wellicht weet is ons hoogste doel de wereld een beetje mooier te maken door erfgoed terug te geven aan de samenleving. Dat gaat ons goed af. Maar ik werd wat onrustig toen ik me afvroeg of we ook op ander vlak genoeg impact maken. 

Uitdagende veranderingen
In alles leggen we de lat hoog. Dus ook wat betreft duurzaamheid. We zetten in op halvering van het gasverbruik binnen vier jaar, een kwart minder afval in 2026 en voor dit jaar ligt de focus op vegetarische lunches en diners. Korte sprintjes trekken kunnen we goed. Denk aan het per direct veranderen van de inkoop en overstappen op biologisch en lokaal. Langetermijnveranderingen blijken echter een uitdaging.

Neem bijvoorbeeld de heldere doelstelling het gasverbruik te verminderen. Tjonge, wat komt daar veel bij kijken! Van gedragsveranderingen binnen ons team – denk aan het aan- en uitzetten van de verwarmingen – tot restauratie en isolatie van daken en eeuwenoude glas- en loodramen. Instanties die mee moeten kijken komen maar langzaam in beweging, en daarnaast duurt het lang voordat we het benodigde geld bij elkaar hebben gespaard om grote investeringen te kunnen doen.

Afgehaakt
Ik voel de energie bij me wegstromen als ik het zoveelste gesprek moet aangaan met de vele kennispartners die meedenken over ons erfgoed. Denk bijvoorbeeld aan gemeenten, monumentenzorg en energiespecialisten. Maar, eerlijk is eerlijk, de lange doorlooptijden en het meekijken zorgen er wel voor dat het plan steeds beter is geworden en de uitvoering uiteindelijk vlot verloopt. Maar ikzelf ben dan al lang afgehaakt, narrig van de traagheid.

Je moet weten waar je kwaliteiten liggen en die zo goed mogelijk benutten. En dus besloot ik het anders aan te pakken. We zijn kennis in gaan huren voor de langere trajecten en focussen onszelf op de korte sprintjes. Want ook die brengen opgeteld het nodige teweeg. Geen flessen water meer, we kiezen voor biologische huiswijnen, we kopen lokaal in, we zetten oude keukentechnieken in zoals wecken, groenten in de hoofdrol, geen pesticidegebruik in onze tuinen en nog betere afvalscheiding.
Zo kan ik nog even doorgaan.

En mijn energie? Die stroomt inmiddels niet meer weg maar kan ik weer op de juiste manier inzetten.  Als dat niet duurzaam is!