‘CLEAR YOUR MIND, YOUR HEART IS TRYING TO TELL YOU SOMETHING’
Ik voel de lente! Onze bedrijven ontluiken nu de eerste gasten weer op ons terras vertoeven en we steeds meer aanvragen zien binnenkomen. Het voelde als een marathon zonder einde, maar we zijn weer op koers naar betere tijden. Het was me het ritje wel…
Strompelend naar de finish
De laatste kilometers van een marathon zijn het zwaarst en worden doorgaans op karakter gelopen. Ik kan je vertellen dat de afgelopen periode precies zo voelde. Het was alsof ik met gewichten naar het eindpunt strompelde. Enerzijds kwam dit door allerlei onverwachte externe factoren, maar anderzijds ook omdat de koek echt op was. Adriaan en ik voelde ons 
onrustig en we waren volledig uit onze normaal zo vloeiende ‘ondernemersflow’.
Detailgeneuzel
Mensen die me een beetje kennen weten dat ik allergisch ben voor detailgeneuzel. Ik ben een man van de grote lijnen en zag even niet aankomen welke details er om de hoek kwamen kijken. Allerhande zaken vroegen ineens extra veel aandacht. Als ondernemer moet je overal voor ingedekt zijn en alles tot in de puntjes geregeld hebben. Dat is ‘part of the deal’ zul je denken, maar toch voelde het dit jaar anders. Eén vinkje ergens vergeten kan cruciaal zijn en als je niet goed oplet loop je grote risico’s.
Monumentale locaties onder het vergrootglas
Handhaving wordt een steeds belangrijker onderdeel en geloof me, monumentale locaties liggen enorm onder een vergrootglas. De afgelopen periode was ik druk met zaken als het controleren of de deurklinken (die overigens al jaren aanwezig waren) wel van de juiste kleur waren voorzien. En wist je dat je een aangevreten heg ook niet zomaar mag verwijderen omdat je nu eenmaal een monumentaal pand hebt? Daarnaast hadden we helaas ook te maken met diefstal en vandalisme waardoor we veel contact hadden met verzekeraars. Heel veel papier en uitzoekwerk verder hebben we te horen gekregen dat we niks terugkrijgen. Ik kan nog wel even doorgaan maar dit soort randzaken voelde nu als een blok aan mijn been tijdens de laatste spreekwoordelijke kilometers.
Een vol hoofd
Normaal gesproken stroom ik over van de creativiteit, maar nu was mijn hoofd vol. Hoe krijg je je hoofd weer vrij? Ik besloot weer dingen op te pakken waar ik energie van krijg. Elke dag een flink stuk wandelen en hobby’s zoals koken en tuinieren meer aandacht geven behoorde tot mijn dagelijkse bezigheid. Dit zorgde dat ik mijn ogen weer opende voor al het moois van moeder natuur. Dit bracht mij weer tot rust met als gevolg dat ik vanzelf weer ruimte in mijn hoofd kreeg. Ik kon weer dromen en luisteren naar mijn hart.
Vooruit kijken
Het hart vertelde me dat je verdriet mag hebben over de afgelopen 15 maanden. Dat gevoel mag er absoluut zijn. Maar probeer anderzijds ook vooral te kijken naar wat er nog wel is. Want dat is veel, heel veel! Fantastische collega’s die mij blijven inspireren en altijd de mouwen opstropen. Drie fantastische locaties, merken die staan als een huis en prachtige projecten. We hebben met elkaar een intense periode achter de rug maar we staan er nog, en hoe! Krachtig, positief vooruitkijkend en samen het verschil makend.
Deze marathon heeft veel kracht gekost, maar gelukkig heb ik naast een sterk team ook een liefdevol thuis en omring ik me met vele waardevolle vriendschappen. Ik ben weer opgeladen, mijn hart staat open en zie veel moois op ons afkomen. Ik ben wel nieuwsgierig, wat doe jij om weer in verbinding te komen met jezelf?